|
كان نفسى قولك من
زمان |
|
بالكاتمو فى سرى
ومكتم فى حشاى |
|
مدسوس سنين |
|
كان نفسى قولك من
زمان |
|
بالشايلو فى عينى
معزة وفى القلب ريدا |
|
بخاف الغربة
والشوق والحنين |
|
زاملنى زى خاطر
الفرح وقتين يقاسم الهم عذاب |
|
وقتين مدامعى تكون
جزا وتفتح مباهج الليل ظنون |
|
وكان نفسى قولك من
زمان سطوة محاسنك عندى |
|
ما كسرة جفون |
|
وقت العيون تعبرنى
زى خاطر المساء |
|
كان نفسى قولك من
زمان |
|
سطوة محاسنك عندى
ما الرخام الفى الحرير |
|
وقت الثغير يجدعنى
بى حرف القسا |
|
سطوة محاسنك عندى
وقتين كبريائك ينهزم |
|
لطيبتى بى لفظة |
|
وقتين مشاعرم
تنسجم فى عمرى |
|
تنفح قلبى بى رعشة
حنان |
|
سطوة محاسنك عندى
وقتين شوقى يصبح فى هواك |
|
لعزة ما بتعرف
هوان |
|
كان نفسى قولك من
زمان عينيك وحاتك غربتى |
|
وأهلى وبلادك
الفيها ضائع لى زمن |
|
وأنا كنت دايرك من
زمان |
|
أشرح حكايتى معاك
الف |
|
أحكيه وأزيد القول
ولف |
|
وأتمنى لو كان من
زمان |
|
قليبك عرف |
|
من ما قلبى يتحكر |
|
زمان الغربة فى
جرح لأسى |
|
وكان نفسى قولك من
زمان |
|
|
